Sak Moso: Cerito Perkoro Karung Goni

09 September 2005

Sebab kemempengen sinau bareng koncone, Sumi - celuk ae ngunu - molehe kebengen. Saiki wis jam wolu lewat. Sakbenere lek itungan saiki jam sakmunu durung bengi, tapi jaman semono tahun wolung puluhan wis bengi. Opo maneh Sumi omahe ndek kuto kecamatan cilik. Wis ngunu durung ono listrik pisan. Ditambah maneh akher-akher iki kahanan nang njobo lek bengi ora apik. Nggarai wong tambah males metu, lek gak ono urusan penting nemen.

Wis ono setengah jam Sumi ngadeg nang dalan, nunggoi angkutan kol sing ngarah nang omahe. Tapi kaet mau ora ono sithok blas sing liwat. Wong montor, sepeda montor karo sepeda onthel sing liwat ae arang. Atine wis kebat-kebit, wedi yok opo lek gak oleh angkutan. Kate balik nang omahe koncone isin, kate mlaku moleh gak mongkin. Omahe kiro-kiro pitung kilo adohe. Iso seyeg awake mlaku sakmunu.

Masiyo kebat kebit atine, Sumi sik arep-arep, mugo-mugo sik ono angkutan. Ndilalah pas dek e wis pasrah kok ono lampu montor kol mencorong soko etan. Cepet-cepet tangane ngawe-ngawe nyetop kol iku. Kol iku mandeg, trus supire takok; "Nang endi mbak?" Sumi njawab; "Ten anu pak". Supire mek manthuk thok, Sumi langsung numpak. Nang kol ono wong telu thok. Sumi, supir karo wong siji lungguh sebelah supir, mungkin penumpang pisan.

Supir ngegas, montor mlaku ngulon. Supir ngajak Sumi ngobrol, takon-takon sekolah nang endi, kelas piro, omahe desone endi. Kabeh dijawab Sumi, sebabe supir karo penumpang sebelahe kok koyoke apik. Jek mulo takok karo ngomonge yo sopan.

Kaet munggah sakbenere Sumi wis penasaran karo karung ditaleni rumpuk jepang nang pojokan gang mburine supir. Tapi dek e gak wani takok. Sebab saiki wis sodo enak ngobrol karo supir dek e wani takon. Pak, karong goni iki isine opo se?" jare Sumi. "Ooo karung nang mburi iku ta? Isine jagung mbak! Sampeyan gelem ta?" jawabe supir enteng karo gak lali sopan nawari. Penasaran, Sumi ndemek karong kepingin ngerti sak piro gede ne jagunge.

Pas ndemek ono suara buanter teko njero karong. "Jancok!!! Aku kate dipateni cok!!!" Sumi langsung njumbul. Dodone degdegan gak karu-karuan. Pikirane langsung eling lek saiki usum ditemokno mayit-mayit sing diadahi karong. Berarti... Wis gak sempet mikir maneh keburu Sumi girap-girap karo nangis-nangis, keweden. Njaluk-njaluk nemen karo supire di dukno nang kene ae. Meski tujuane sek lumayan. Supir karo penumpang nang sebelahe sing tibak e koncone cumak mesam-mesem malah ngidek gas banter. Sumi makin keweden.

Untung gak sepiro suwe, montore mlebu daerah desane Sumi. Supir ngidek rem, kol e mandeg. Gak athek matur suwun, Sumi langsung mlayu moleh nang omahe karo nangis ngguk-ngguk an. Kol maeng langsung tancap gas mlayu ngulon.

Ndek tahun wolung puluhan pertengahan, nang deso ku lek gak salah ping pindo ditemokno mayit nang njero karong goni ndek ndalan tengah sawah sing ngarah kecamatan sebelah. Kabeh mayit iku ndase bolong, koyoke ketembak peluru. Tangan karo sikile ditaleni rapet. Sebab ditemokno nang wilayah desoku, wak lurah karo perangkat deso dadi ketempuhan repot ngurusi mayit iku.

Mari ngunu aku oleh crito, nang deso-deso liyo sing diliwati dalan antarane kecamatan sing aspalan lan sepi sebab ndek tengah sawah, gelek digawe mbuwak mayit koyok ngunu. Sebab gak kepengen ketempuhan, akhire arek-arek enom sing daerahe tau kebagian utowo isok ae kebagian sebab daerahe cocok gawe buwakan, podo kompak njogo. Ngeronda nang daerah-daerah iku. Ben onok montor lewat disetop karo arek-arek. Lek ancen montor iku nggowo karong goni, arek-arek mesen "ojok nang kene pak!". Biasane supire ngerti, trus liwat ae nggolek nggon liyo.

Sebab ben daerah dijogoi, dadi kangelan nggolek nggon. Tapi jenenge wong, yo iso ae. Cumak sing buwak tau diri lek ngerepoti. Dadi nang karong gonine diselipno duwik ewonan. Maksute mongkin gawe ongkos ngramut isini karong iku mau.

Pirang tahun sakwise, aku kenalan karo koncone pak lik ku. Omahe tonggo kecamatan karo omahku. Daerah e, emboh kenek opo dadi nggon paforit mbuwak karong goni. Meski wis dijogo karo dironda karo arek-arek, tetep ae tau kecolongan. Gak kepengen ketempuhan, karong goni maeng diangkut sepeda montor kate dibuwak nang deso liyo. Koncone sing nyetir, dek e sing mangku karong ndek boncengan. Jarene getihe nerotos ngenek i celono ne. Tapi, operasine dek e dewe, sukses. Embuh piye tanggepane deso sing dibuwaki karong karo dek e, umpamane ngerti lek iku pindahan. Sing pasti iso geger brontoyudo antar deso.

Lek sejarah saiki nulis, jarene moso iku moso peteng nemen gawe hak asasi menungso. Tapi piye maneh, jaman semono kan simbah sik digdoyo kuwoso. Lek kepengin ngerti yok opo simbah dawuh soal iki, sampeyan iso nyimak nang bukune.

2 Komentar:

Pas jam 7:40 PM, Anonymous Anonymous nulis...

Nek ning nggonku pas mongso2 akeh bromocorah di-dhor, seringe diguwak nang kali. Ora kathik dibungkus karung goni. Dadi yo mayite kampul2 ning kali ngono.

Wong2 sing biasa adus ning kali, yo sempet ora tego arep adus ning kali sing bekas ono mayite :D

Kebijakane 'simbah' sing koyo ngono iku, akhire terbukti epektip opo ora sih?

 
Pas jam 7:44 PM, Blogger Unknown nulis...

iki ttg petrus yo cak..ngeri aku. ra tego. soale terkadang sing dipateni ora mesti sing salah je...

 

Post a Comment

<< Ngajengan